امام جمعه زنجان،در جلسه شورای امر به معروف :

آیت اله خاتمی، نماینده ولی وفقیه در استان و امام جمعه زنجان در ارتباط ویدئو کنفرانسی که با کلیه دستگاههای اجرایی استان برقرار بود، با یادآوری اینکه پس از تشکیل نظام جمهوری اسلامی ایجاد ساز و کارهایی برای امر به معروف و نهی از منکر یکی از مسائل مهم به حساب می آمد، افزود: اینکه امر به معروف و نهی از منکر واجب است حکم شرعی و فقهی است؛ اما چگونگی اجرای آن نیازمند سازوکار است.

امام جمعه زنجان،با اشاره به اینکه اکثر افراد فعال در مجموعه‌ها خودشان قانون را نمی‌دانند، ابراز داشت: عمل در چهارچوب مقررات، مهمترین معروف در مجموعه دستگاه‌های اجرایی است که امیدواری به نظام و استحکام نظام را در پی دارد.

وی خاطرنشان کرد: قانون اخیر که طی چند سال گذشته به عنوان قانون امر به معروف و نهی از منکر ابلاغ شده، وظایفی را برای همه تعریف کرده و حقوقی هم معین کرده است که براساس آن هرجا حقی است، پای وظیفه هم در میان می‌آید.

رییس ستاد امر به معروف و نهی از منکر زنجان عنوان کرد:  این قانون باید به عمل برسد تا کمی وضع امر به معروف و نهی از منکر بهتر از چیزی باشد که در جامعه ماست.

نماینده ولی فقیه در استان زنجان ابراز داشت: شورای ادارات باید در امر و نهی خود خیرخواهی را در نظر گیرند؛ همچنین باید در این زمینه در عین ادب با مردم برخورد گردد.

آیت اله خاتمی،خاطرنشان کرد: مصادیق معروف و منکر باید معرفی و شناسایی شود و در جمهوری اسلامی بپذیریم که قانونی عمل کردن معروف و غیرقانونی عمل کردن ، منکر است.

امام جمعه زنجان با تأکید بر اینکه امر و نهی باید همراه با پذیرش باشد، خاطرنشان کرد: همین نکته بار امر به معروف را سنگین کرده است،  ما باید در اداره و اجتماع فضاسازی کنیم و این فضاسازی وظیفه مدیریت‌هاست.

وی در ادامه به خطبه 290 نهج البلاغه اشاره کرد که در خصوص ترک معصیت بخاطر شکر نعمت سفارش نموده است و افزود:گیرم خداوند پیامبرانش را به سوى ما نفرستاده بود و آتش دوزخ افروخته نبود. آیا واجب و لازم نیست که بندگان از بخشنده نعمت ها حیا کنند.

آیت اله خاتمی در خصوص اصحاب سبت که در قرآن آمده است مطالبی بیان داشت و تصریح کرد: آنان، گروهی از قوم بنی‌اسرائیل بودند که بر اثر سرپیچی از فرمان خداوند درباره حرمت کار در روز شنبه، به عذاب گرفتار شدند. آنان در عصر پیامبری حضرت داوود زندگی می‌کردند و عبارت «اصحاب سبت» تنها یک بار به طور صریح در آیه ۴۷ سوره نساء به‌کار رفته، اما در آیات دیگری از قرآن کریم نیز داستان قوم مذکور و سرانجام آن بیان شده است.